Onze zomervakantie is inmiddels weer achter de rug. Een fijne tijd waarin het tempo even naar beneden kan, geen deadlines van werk, school, clubjes enzovoort. Lekker buiten, zon, zwemmen en lanterfanten. Tijd ook om je gedachten te laten gaan en van gedachten te wisselen met lief en vrienden over hoe het gaat en waar je (nog) heen wilt met jezelf...
En dan, te snel alweer, zijn die weken omgevlogen en begint het "normale leven" weer. Kinderen naar school, manlief naar werk en ik.... ik moet weer even wennen aan het tempo en voel me wat onrustig, heb moeite met opstarten.
Mijn hoofd zat toch vol inspiratie, nieuwe plannen. Waarom dan deze onrust? Inmiddels weet ik dat dit niet een modus is om tegen te verzetten, maar een voorfase van iets nieuws. En prompt vind ik rupsen! Huh?... Ja, rupsen! Niet één maar twee. De eerste in de plant op onze slaapkamer, die had ook een lekkere vakantie, alle rust om eens goed door te eten.
De volgende rups bevond zich op een hele vreemde plek. Mezelf weer aangespoord tot 'ondernemen' haalde ik de lijst voor mijn nieuwste schilderij op. Bij het uitpakken viel er uit de cellofaanverpakking weer een rups! Toeval bestaat niet (zo is mijn overtuiging inmiddels, denkend aan de wijze lessen uit "De Alchemist" van Paulo Coelho). Wat had dit groene beestje mij te vertellen?
Een rups is een voorstadium van transformatie, eet zich vol om daarna te ontpoppen tot vlinder, zijn vleugels uit te slaan. Een rups beweegt rustig, geen haast, alles op zijn tijd. Deze rupsen zie ik als een teken dat ik op de goede weg ben, dat alles zijn tijd heeft en je bovendien altijd op tijd bent in je eigen leven.
Ben jij ook klaar om te transformeren naar een volgend stadium? Dan zie ik je heel graag in november in de Auvergne!
door: Neeltje, Rotterdam
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.